Πόσο συχνά έχετε ακούσει τη φράση: “η ανάπτυξη ξεκινά όταν ξεπερνάμε τη ζώνη άνεσής μας;” Πόσοι από εμάς πραγματικά ωθούμε τον εαυτό μας σε ένα μέρος όπου νιώθουμε άβολα, όπου θα πρέπει να μάθουμε και να αναπτυχθούμε;
Πιστεύω ότι πολύ συχνά αφήνουμε τον φόβο να υπαγορεύει τη ζωή μας. Αφήνουμε τον φόβο να μας κρατά απομονωμένους στην ασφαλή ύπαρξη της καθημερινής μας ζωής. Υποχωρούμε στην ασφάλεια του οικείου, γιατί ξέρουμε τι να περιμένουμε.
Οι άνθρωποι από τη φύση τους απεχθάνονται το κίνδυνο. Από εξελικτικής σκοπιάς έχουμε σχεδιαστεί στο να είμαστε προσεκτικοί. Αυτή η προσοχή μας κρατά ασφαλείς.
Η νέα αλλαγή που λαχταρούμε μπορεί να ακούγετε συναρπαστική, να υπόσχετε την εκπλήρωση των ονείρων και των επιθυμιών μας. Αλλά, τι θα συμβεί αν ισχύσει το αντίθετο; Τι θα συμβεί αν καταλήξουμε να πληγωθούμε συναισθηματικά, να χάσουμε χρήματα σε ένα εγχείρημα, να καταλήξουμε πιο δυσαρεστημένοι από ό,τι όταν ξεκινήσαμε; Θα ήταν όλα χαμένα, θα ήταν όλα για το τίποτα;
Ορμώμενοι από αυτό το φόβο, δημιουργούμε μια ζωή που μας επιτρέπει να παραμείνουμε ίδιοι, μια ζωή που δεν μας επιτρέπει να δοκιμάζουμε νέα πράγματα. Αρνούμαστε να δοκιμάσουμε πράγματα που μας τρομάζουν από φόβο. Ξέρουμε πώς είναι το τώρα και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την πραγματικότητα, γιατί είναι το οικείο για εμάς. Αντί να ρισκάρουμε και να εκθέτουμε τον εαυτό μας εκεί έξω, κάτι που μας δημιουργεί φόβο, δημιουργούμε προφανείς λόγους για τους οποίους «δεν μπορούμε» να κάνουμε κάτι. Στην πραγματικότητα, επιλέγουμε να «είμαστε πολύ απασχολημένοι».
Ο πιο συνηθισμένος λόγος που ακούω στην ερώτηση: γιατί δεν μπορείς να κάνεις κάτι», και είμαι σίγουρος ότι το έχετε ακούσει κι εσείς, είναι το «δεν έχω χρόνο».
Μερικές κοινές παραλλαγές της δικαιολογίας “δεν έχω χρόνο” είναι: “Αν δεν είχα το Χ να κάνω, θα μπορούσα να το πετύχω”, “Όταν τελειώσει το Χ, τότε μπορώ να ξεκινήσω από το Ψ”. «Δεν θα μπορέσω ποτέ να κάνω το Χ μέχρι να τελειώσει πρώτα το Ψ». Είμαι βέβαιος ότι θα έχετε ακούσει και άλλες παραλλαγές αυτών των φράσεων και πιθανότατα όλοι μας τις έχουμε πει κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Αυτοί είναι οι λόγοι που δίνουμε στους εαυτούς μας, ώστε να μην χρειάζεται να ρισκάρουμε να δοκιμάσουμε κάτι νέο και να αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο της απόρριψης, της αποτυχίας, της έκθεσης, της αρνητικής κριτικής.
Στην πραγματικότητα κάνουμε την επιλογή να είμαστε πολύ απασχολημένοι, πολλές φορές υποσυνείδητα. Αντί να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας, να δεχόμαστε την πρόκληση του ρίσκου, να προσπαθήσουμε έστω και ας μην έχουμε στο τέλος το επιθυμητό αποτέλεσμα, ασχολούμαστε με άλλα πράγματα όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή αφιερώνουμε περισσότερες ώρες στη δουλειά , κλπ. Ασχολούμαστε δηλαδή με οτιδήποτε μας εμποδίζει να αφιερώσουμε χρόνο για αυτό που «λέμε» ότι πραγματικά θέλουμε. Λειτουργεί δηλαδή σαν ένα δίχτυ ασφαλείας για εμάς.
Αλλά πολλές φορές, το να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας και να δοκιμάζουμε νέα πράγματα δεν είναι και τόσο κακό. Ή όχι τόσο άσχημο όσο νομίζουμε τουλάχιστον.
Ο Μ. Γκάντι αναφέρει: εκτιμώ ακόμα και τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις, που δεν είναι παρά βήματα προς την επιτυχία.
Επιτυχία δεν είναι να ανέβουμε στην κορυφή της σκάλας. Επιτυχία είναι το κάθε σκαλοπάτι, που οδηγεί στην κορυφή της σκάλας. Είναι υπέροχο να νιώθουμε πως κάθε φορά ανεβαίνουμε και ένα σκαλοπάτι. Κάθε φορά που τολμάμε, βλέπουμε την επιτυχία μπροστά μας. Δεν είναι αρνητικό, να φτάσουμε και κάπου ενδιάμεσα ή απλά να σταματήσουμε. Δεν είναι αρνητικό να αλλάξουμε πορεία και να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας. Οι δυσκολίες αντισταθμίζονται από νέες ευκαιρίες.
Επιτυχία είναι η συνεχής προσπάθεια μέχρι να ικανοποιηθεί ο στόχος. Τη διαδρομή την ορίζουμε εμείς. Δίνουμε καθημερινά την επιβράβευση στον εαυτό μας, για αυτό που καταφέρνουμε. Άλλωστε η ζωή έχει μέσα της το εύκολο και το δύσκολο. Όπως λέει και η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική παντού υπάρχει το yin και το yang. Το εύκολο είναι αντιμετωπίσιμο, το δύσκολο είναι αυτό που θα μας πάει παρακάτω στην πρόοδο. Πρέπει να βλέπουμε το δύσκολο ως την ευκαιρία που πραγματικά έρχεται να μας πει κάτι. Αυτό το κάτι είναι που θα μας πάει πιο πέρα. Είναι φορές που θα δυσκολευτούμε, που θα αμφιβάλουμε, που θα μας πάρει «από κάτω». Είναι αποδεκτό αυτό. Ο στόχος όμως παραμένει, ίσως έρχεται πιο αργά.
Όλα είναι θέμα θετικής διάθεσης και πρόθεσης.
Η επιτυχία απαιτεί όραμα και σχέδιο, συγκεκριμένα βήματα και πειθαρχία.
Για όσους επιθυμούν να βαδίσουν στο μονοπάτι της κορυφής, προτείνονται τα παρακάτω.
- Ξεκαθαρίστε τι θέλετε. Το σημαντικό βήμα είναι να ξέρετε τι θέλετε και να είστε αποφασισμένοι γι’ αυτό. Καλό είναι να έχετε συγκεκριμένους στόχους και όχι γενικούς και ασαφείς.
- Γράψτε τους σε χαρτί! Όταν γράφουμε τους στόχους ξεκάθαρα και με λεπτομέρεια, γινόμαστε ακριβείς. Ένας στόχος που δεν είναι γραμμένος σε χαρτί, παραμένει απλά μια επιθυμία.
- Εικονοποιήστε το αποτέλεσμα. Ένας εξαιρετικός τρόπος να “προγραμματίσετε” τον εγκέφαλό σας προς την κατεύθυνση της επιτυχίας όπως εσείς την αντιλαμβάνεστε, είναι να φτιάξετε ένα vision board το οποίο καθημερινά θα σας υπενθυμίζει το στόχο.
- Θέστε μία προθεσμία. Ένας στόχος ακολουθείται πάντα από μία συγκεκριμένη προθεσμία. Η προθεσμία λειτουργεί υποσυνείδητα σαν ένα “σύστημα πίεσης” ώστε να κάνετε ότι είναι απαραίτητο, για την επίτευξη του στόχου σας.
- Δημιουργήστε λίστα με όσα εφόδια θα χρειαστείτε. Οργανώστε τη λίστα σας σε πλάνο. Αποφασίστε τι θα πρέπει να κάνετε πρώτα και τι έπειτα. Αποφασίστε τι είναι πιο σημαντικό και τι όχι.
- Ώρα για δράση. Ένα από τα σημαντικότερα βήματα είναι να αρχίσετε τη δράση. Δεν έχει και τόση σημασία το τι θα κάνετε. Ας κάνετε οτιδήποτε μικρό, αρκεί να κάνετε κάτι. Το μυστικό κρύβετε στη δράση.
- Κάντε κάτι κάθε μέρα. Έστω κάτι μικρό. Κάτι που σας οδηγεί προς την κατεύθυνση του στόχου σας.
Η επιτυχία για το καθένα μας, θα μπορούσε να οριστεί με πολλούς τρόπους. Εάν αρχίσουμε να προσδιορίζουμε τη σημασία της, τότε σίγουρα στο τέλος της ημέρας θα μπορούμε να πούμε…. «ήταν μία καλή ημέρα! Ανυπομονώ για το αύριο».