Πόσο συχνά έχετε ακούσει τη φράση: "η ανάπτυξη ξεκινά όταν ξεπερνάμε τη ζώνη άνεσής μας;" Πόσοι από εμάς πραγματικά ωθούμε τον εαυτό μας σε ένα μέρος όπου νιώθουμε άβολα, όπου θα  πρέπει να μάθουμε και να αναπτυχθούμε; Πιστεύω ότι πολύ συχνά αφήνουμε τον φόβο να υπαγορεύει τη ζωή μας. Αφήνουμε τον φόβο να μας κρατά απομονωμένους στην ασφαλή ύπαρξη της καθημερινής μας ζωής. Υποχωρούμε στην ασφάλεια του οικείου, γιατί ξέρουμε τι να περιμένουμε.    

Τα παιδιά αγχώνονται για το σχολείο. Προσπαθούν να κάνουν όλα τα μαθήματά τους σωστά και να φέρουν και καλούς βαθμούς. Κάθε παιδί ή έφηβος βιώνει άγχος σε κάποιες περιόδους της σχολικής ζωής, ως ένα φυσιολογικό μέρος της παιδικής και εφηβικής ανάπτυξης

Συχνά στη ζωή μας χρειάζεται να λαμβάνουμε σημαντικές αποφάσεις για τον κόσμο βασιζόμενοι σε ατελείς πληροφορίες. Αυτό που καθοδηγεί την αλληλουχία των επόμενων ενεργειών μας σε αυτές τις καταστάσεις είναι το συναίσθημα της εμπιστοσύνης που συνδέουμε με τις αρχικές μας κρίσεις. Αλλά πώς ακριβώς στον εγκέφαλο αναδύεται αυτή η αίσθηση της εμπιστοσύνης;

Χαρακτηριστικό των ανθρώπων είναι η σκέψη. Υπάρχουν σκέψεις δημιουργικές, όπως υπάρχουν και σκέψεις οι οποίες δημιουργούν περίεργες διαδρομές και επηρεάζουν τον τρόπο που αισθανόμαστε, όπως για παράδειγμα η ανασφάλεια.

Ο Henry Ford είπε ότι «Τα εμπόδια είναι εκείνα τα τρομακτικά πράγματα που βλέπεις όταν παίρνεις τα μάτια σου από τον στόχο σου». Για να επιτύχεις προσωπική ανάπτυξη πρέπει να εστιάσεις προς τον στόχο σου και να σχεδιάσεις την καλύτερη στρατηγική για να τον πετύχεις.